HERGELE/n
Sevdası vatan diye bizi öksüz sananlar
Her fırsatı kollayıp dallarımı kırdılar
Hinliği mubah sayıp kana lokma bananlar
Pusu kurup sessizce dar sokakta vurdular
Kopardılar gülleri kuruttular bağları
Ördüler etrafına şer odaklı ağları
Hainlere verdiler bozkurt olan dağları
Başımıza dikildi kan emici ordular
Baba! Diyen balalar ağlıyordu beşikte
Anaların gözü yaşlı bekliyordu eşikte
Yavuklular sırayla sabah akşam keşikte
Ulak salıp her yere , halden haber sordular
Dağdan daha yücedir bu yol ülkü nefere
Türk İslam yolunda gittiler hep sefere
Vatana ihanet de sefil oldu kefere
Hainlerin ağzına kilitleri vurdular
Ülkü denen sevda da yaşamadık her şeyi
Acılara talip olduk unuttuk biz neşeyi
Davamızın yüzünden dönemedik köşeyi
Bir ömrü feda ettik hepten bizi yordular
Kafkasi der; Hergele/n anamızı sordular
Osman Onuktav
Kafkasi