ÖLÇÜ S/ÖZÜMDÜR
Yorulsa da kalemim söze nokta koymaktan
Gerçeği vurgulayıp yazmak sözümdür benim
Çoğalsa da virgüller gına gelir saymaktan
Tire çekip çizsem de ölçü özümdür benim
Tıkarım kulağımı muhabbette boş lafa
Doğru söyler bu dilim bulaşmadı hilafa
Şöyle bir göz gezdirdim gitsem hangi tarafa
Karanlığa dalsamda ışık gözümdür benim
Mazlum birini görsem bırakmam asla darda
Sığınır yüreğime kalmaz ki kışta karda
Zalimler sofrasında av etmedim aç kurda
Yolu çetin olsada dağlar düzümdür benim
Ekeceğim tarlaya önce tohumu seçtim
Verdiğim emeklerle umduğumu hep biçtim
Zehir oldu mahsulüm şerbet edip de içtim
Kırılmam harmanıma gülen yüzümdür benim
Ne var ne yok içim de, ayan beyan yazarım
Yerici cümle kurup ara da bir kızarım
Alevli her mevzuya duman olur tozarım
Üç-beş telim kopsa da sağlam sazımdır benim
Eğmedim hiç başımı yalnız hakka ram oldum
Hem ilim de Elif ‘i, hem bilimde Lam buldum
Girdiğim her mecliste yalnız Allaha kuldum
Gün boyunca beş vakit kırık dizimdir benim
Kafkasi’yem dertlenir kendi kendimi yerim
Tevazu hoş görüden nasibini al derim
Bazen çizgiyi aşıp dosta sitem ederim
İsyan etse yüreğim kalp de sızımdır benim
Avar’ı sorgulayıp yazmak özümdür benim
Osman Onuktav
Kafkasi
20/05/2016