SÖZ VERDİM
Bir zemheri ayıydı takıldım yar peşine
Tipi,boran demedim karda izini sürdüm
Ayaz vurunca dondum düştüm yar ateşine
Sızlarken tüm bedenim ilaç diye kar sürdüm
Sis sardı etrafımı bir ses diyor ’dön geri’
Kulağım dinlese de dinlemez gönül eri
Yolunda ölüp kalsam bir kemik bir de deri
Tenim kavuşmasa da yine giderim derdim
Şu kara talihe bak birden karanlık çöktü
Bu yazgıyı çektiren önce Rab sonra göktü
Cana kavuşamadan gece bağrına soktu
Rüzgar ninni söylerken onu rüyam da gördüm
Rüya da bile olsa kavuşmamız çok hoştu
Şafak oldu uyandım baktım kollarım boştu
Gece buz tutan yürek şimdi eridi coştu
Yön bulmuştu akmaya koy vermedim set ördüm
Göze idi göl oldu ak artık duygularım
Yık bütün engelleri yok olsun kaygılarım
Yare ulaşmak için her şeyi uygularım
Soğuk mevsim bitmeden yetişmeye söz verdim
Karakış dinlemedim yarla murada erdim
Osman Onuktav
Kafkasi
21/11/2015