Ülkü Gözlüm
Hiçbir şey eskisi gibi değil..Kızıl elmanın rengi soldu,Turan sözü unutuldu, ideallerin saflığı bozuldu.. Üzerimizdeki kara bulutlar karardıkça karardı.
Ülkünün büyüsü bozuldu genç yaşımda gördüğüm ülkü rüyamı göremiyorum artık çünkü gözlerimi kapatamıyorum ülkü gözlüm..
Çelik ipekler sarmıyor artık gönülleri, eskisi gibi ülkü gülleri yetişmiyor ..Sarmaşıklar sarmıyor artık gönül bahçelerini seni görmezlikten mi geliyorlar ülkü gözlüm..
Eski yağmurlar gibi ülkü gülleri yağmıyor çisil çisil. Ülkücanların suyu erişmiyor yeni yeşerecek ülkü güllerine ülkü gözlüm..
Kimse okumuyor.. Arvasi’i, Fazıl’ı, Atsız’ı , Gökalp’i , Atatürk’ü, Başbuğ'un bize bıraktığı Dokuz ışığı, ülkü gözlüm.
Kurşad’ ve yiğitlerinin Çin sarayını basması, Alparslan’ın Anadolu ya girmesi, Fatih’in Çağ açıp çağ kapatması renkli beyinlerin içinde toz tutuyor ülkü gözüm.. Ama sen Türksüz ve Müslümansız Anadolu hayali kuran, "haç" lı zihniyetinin hayallerini yıkansın. ülkü gözlüm..
Ülküm sen ; Türk milletinin temel taşı idin, her Türk yurdunun evinin direği idin. İnkisara uğradı gölünler seni hissetmeyen yürekler..Şimdi biçare kimsesizim, Nerdesin? ey Türkün İslam’ın gürleyen sesi, Oguzların,Yavuzların,Selimlerin dik duruşu,Yunusların Mevlanaların dergahında sevda ateşi ile yanan, Ülkü gözlüm…
Bir damla su..
Ülküm şu yanan yüreğimi söndürecek, kuruyan dudaklarıma, uykuya dalmakta olan göz kapaklarımı açacak , bir damla su, ülkü gözüm….
Seni yaşayacak ideallerimiz vardı Mavi gök deki yıldızlara doğru bakarken, Türk yurtları ile Türk Birliği hayallerimizi gerçekleştirip, Türk İslam sancağı ile ilahi Kelimetullah davasını acuna duyurmak seni yaşamak ve yaşatmaktı ülkü gözlüm..
Başbuğ Türkeş’ten ve uğruna can veren beş bin şehitten sonra sen öksüz kaldın.. Senin için söylenen sloganlar bile unutuldu ülkü gözlüm.
Kanımız Aksa da Zafer İslam’ın
İnananlar Kolkola, Yürüyelim Hak Yola
Ülkücü Gençlik ölecek, İslam Güneşi Sönmeyecek
Müslümanlar Küfre Karşı Tek Yumruk
Çağrımız İslam’da Dirilişedir
Kavgamız Vurguncu Düzenedir
Türküz, Müslümanız, İslam’ın Eriyiz.
Gibi binlerce sloganla yaşadın, ülkü güzlüm.
Hak tan ve senden başka kimsenin önünde boyun eğmedim.
Bir sana açtım ülküm, sevda yüklü ülkü aşkımı, bir sana ağladım. Çünkü sen benim her şeyimdin. Alfabemin ilk harfi olan elifimdin sen benim. Hayata bakışımdın, yaşama nedenimdin. Savaşmayı, yaşamayı senden öğrendim, sen kılavuzum, fikrim, neşem, hüznüm, ışığım kısaca yaşam tarzımsın ülkü gözlüm,
Senin yerine hiçbir ülküyü koyamıyorum, çünkü senin yerini alacak bir ülkü yok. senin nasıl bir ülkü olduğunu bilmiyor bazı yaşayan sağlar!.. Ama Vefasız eller hep üzerinde dolaşıyor, ülkü gözlüm..
İnsanlar tek maskeli değil bin bir maske taşıyor, ellerinde kör baltalar ile taze yetişen ülkü güllerinin buduyor!...Bu insanlarda sendeki hissiyatı bulmak, aramak boş bir hayal… ülkü yolunda güvendiğim dağlara hep kar yağıyor. Bu nedenle yaz ayında üşürken zemherinde yanıyorum biliyormusun? ülkü gözlüm..
Şimdi beni, kim duyar içimdeki sessiz isyanı senden başka? Ülkü gözlüm.
Herkes Yavuz olmuş, herkes Yunus olmuş, herkes Mevlana olmuş ama kimse kendi olamamış! Herkes bulaşmış renkli boyalara, gönül ruhunu yıkamadan çıkar mı bilmem bu boyalar?..
Bu ülkü ; Aşık Veysel'in “benim sadık yarim” dediği kara toprak! Beni anlar ve orada biter Ülkü gözlüm.
Osman Onuktav
(avar)
Hiçbir şey eskisi gibi değil..Kızıl elmanın rengi soldu,Turan sözü unutuldu, ideallerin saflığı bozuldu.. Üzerimizdeki kara bulutlar karardıkça karardı.
Ülkünün büyüsü bozuldu genç yaşımda gördüğüm ülkü rüyamı göremiyorum artık çünkü gözlerimi kapatamıyorum ülkü gözlüm..
Çelik ipekler sarmıyor artık gönülleri, eskisi gibi ülkü gülleri yetişmiyor ..Sarmaşıklar sarmıyor artık gönül bahçelerini seni görmezlikten mi geliyorlar ülkü gözlüm..
Eski yağmurlar gibi ülkü gülleri yağmıyor çisil çisil. Ülkücanların suyu erişmiyor yeni yeşerecek ülkü güllerine ülkü gözlüm..
Kimse okumuyor.. Arvasi’i, Fazıl’ı, Atsız’ı , Gökalp’i , Atatürk’ü, Başbuğ'un bize bıraktığı Dokuz ışığı, ülkü gözlüm.
Kurşad’ ve yiğitlerinin Çin sarayını basması, Alparslan’ın Anadolu ya girmesi, Fatih’in Çağ açıp çağ kapatması renkli beyinlerin içinde toz tutuyor ülkü gözüm.. Ama sen Türksüz ve Müslümansız Anadolu hayali kuran, "haç" lı zihniyetinin hayallerini yıkansın. ülkü gözlüm..
Ülküm sen ; Türk milletinin temel taşı idin, her Türk yurdunun evinin direği idin. İnkisara uğradı gölünler seni hissetmeyen yürekler..Şimdi biçare kimsesizim, Nerdesin? ey Türkün İslam’ın gürleyen sesi, Oguzların,Yavuzların,Selimlerin dik duruşu,Yunusların Mevlanaların dergahında sevda ateşi ile yanan, Ülkü gözlüm…
Bir damla su..
Ülküm şu yanan yüreğimi söndürecek, kuruyan dudaklarıma, uykuya dalmakta olan göz kapaklarımı açacak , bir damla su, ülkü gözüm….
Seni yaşayacak ideallerimiz vardı Mavi gök deki yıldızlara doğru bakarken, Türk yurtları ile Türk Birliği hayallerimizi gerçekleştirip, Türk İslam sancağı ile ilahi Kelimetullah davasını acuna duyurmak seni yaşamak ve yaşatmaktı ülkü gözlüm..
Başbuğ Türkeş’ten ve uğruna can veren beş bin şehitten sonra sen öksüz kaldın.. Senin için söylenen sloganlar bile unutuldu ülkü gözlüm.
Kanımız Aksa da Zafer İslam’ın
İnananlar Kolkola, Yürüyelim Hak Yola
Ülkücü Gençlik ölecek, İslam Güneşi Sönmeyecek
Müslümanlar Küfre Karşı Tek Yumruk
Çağrımız İslam’da Dirilişedir
Kavgamız Vurguncu Düzenedir
Türküz, Müslümanız, İslam’ın Eriyiz.
Gibi binlerce sloganla yaşadın, ülkü güzlüm.
Hak tan ve senden başka kimsenin önünde boyun eğmedim.
Bir sana açtım ülküm, sevda yüklü ülkü aşkımı, bir sana ağladım. Çünkü sen benim her şeyimdin. Alfabemin ilk harfi olan elifimdin sen benim. Hayata bakışımdın, yaşama nedenimdin. Savaşmayı, yaşamayı senden öğrendim, sen kılavuzum, fikrim, neşem, hüznüm, ışığım kısaca yaşam tarzımsın ülkü gözlüm,
Senin yerine hiçbir ülküyü koyamıyorum, çünkü senin yerini alacak bir ülkü yok. senin nasıl bir ülkü olduğunu bilmiyor bazı yaşayan sağlar!.. Ama Vefasız eller hep üzerinde dolaşıyor, ülkü gözlüm..
İnsanlar tek maskeli değil bin bir maske taşıyor, ellerinde kör baltalar ile taze yetişen ülkü güllerinin buduyor!...Bu insanlarda sendeki hissiyatı bulmak, aramak boş bir hayal… ülkü yolunda güvendiğim dağlara hep kar yağıyor. Bu nedenle yaz ayında üşürken zemherinde yanıyorum biliyormusun? ülkü gözlüm..
Şimdi beni, kim duyar içimdeki sessiz isyanı senden başka? Ülkü gözlüm.
Herkes Yavuz olmuş, herkes Yunus olmuş, herkes Mevlana olmuş ama kimse kendi olamamış! Herkes bulaşmış renkli boyalara, gönül ruhunu yıkamadan çıkar mı bilmem bu boyalar?..
Bu ülkü ; Aşık Veysel'in “benim sadık yarim” dediği kara toprak! Beni anlar ve orada biter Ülkü gözlüm.
Osman Onuktav
(avar)