arlanmaz şiiri

  1. Osman Onuktav

    ARLANMAZ!

    ARLANMAZ! Yaşar iken bu alemi Ahireti boşta kaldı Tatmamış hiç dert elemi Teni kokan leşte kaldı Geçen güne, biçse bedel Uymaz ayak tutmaz bir el Yüreğinde bitmez emel Umutları düşte kaldı Emsali yok, şahız tekil Her sevdaya yapmış şekil Başı boşa olmuş vekil Verdiği söz dışta kaldı...
Üst