coban

  1. Osman Onuktav

    Ey çoban!

    Ey çoban! Dinle dinle beni Karnı bok dolu, doyumsuz aç gözlü Sen öttürsen de kavalını Sen ve sen gibiler bu vatanın bir ayıbı. Sesinden hazan vurdu döküldü yapraklar Bu yurdun gülleri soldu Bülbüller ötmez oldu Ey çoban! Senin bu yurt da yerin yok!. Estirme rüzgarı tersine Güneşi...
Üst