''Devrim'' ve ''Barış'' Ülke yanıyor karış karış!
İşaret parmağıyla, Orta parmağı yukarı kaldırıp, Devrim adı altında barış istemek!...
Körpe bedenlerin, yetişmiş üniversiteli gençlerin ağzın da bir sözcük (devrim) sakız gibi çiğneyip duruyorlar.. Bu sözcüğün anlamını bildiklerini sanmıyorum… Ellerini kaldırıp işaret parmağı ile orta parmağını gösterip yaptıkları işaret yok mu? !...Neymiş ‘’barış’’ (!)... Barışın iki parmakla yapıldığını sanan bu aklı kıt kişilerin Atatürk’ün “sulh” dediği barış mı kasıtları (?) “Yurtta sulh cihanda sulh.” değil miydi bu sözcüğün cümle içinde tamamı?
Bu işaretle boy boy fotoğraf çekenler, bir eliyle bu işareti yaparken diğer elleriyle devletin Polisine molotof atanlar, Devletin Askerine kurşun sıkanlar değil midir….
Doğuda polisle, askerle çatışanlara terörist, yaptıklarına da terör yaptı denirken; batıda bu yapılanlara eylem denilmesini, ‘’barış’’ istenmesi hangi akla hizmettir... Bunların Cenazeleri bile fark yaratıyor… Ölenin ardından yas tutulur dua edilirdi bizde. Bunların cenazeleri, sokaklar savaş meydanı, ülke bir ganimet, akın akın haçlı ordusu geçiyor sanki ülkemin üzerinden. Dost kim, düşman kim seçemiyoruz . Sis sarıyor sokakları göremiyoruz..
Düşman artık dağlar da değil ülkenin her ilinde, sokağında yüzleri renkli, renkli maskeli, ellerinde sopa, kaldırım taşları yerinden sörülüp topluca dolaşan kamu malına zarar verme yarışına girmiş dolaşıyorlar… Bunların biri bana kurşun sıksa canımı yakmaz kanım dahi akmaz, canımı yakan vatanseverlerin aymazlığıdır..
Bu nasıl bir vatan her yerin de yangın var, alev alev yanarken kirlenmiş siyaset koltuklarında izlemek tat veriyor ülke yöneten siyasilere…
Yazı yazmak; Biz yazı yazmayı evlerimizin kireçli odalarının duvarlarına yazarak öğrendik, bizim kalemlerimizden çıkanlar vatana ihanet yazıları değildi… ‘’ BARIŞ’’ isteyen ‘’ DEVRİM’’ yapmaya çalışan sokaklara, işyerlerine sprey yazıları ile vatana ihanet yazıları ile yazı yazmak mı dır ?....
Köyümün tandırın da pişerken toprak ve vatan kokan ekmeğimin bir parçası yere düşse öpüp kaldırmayı bilenlerin torunlarıyız biz… Beton zeminin üzerine ekmek koyup ’’devrim, barış’’isteyenlerin maksadı nedir?.. Kimlere hizmettir bu rezalet..
Vatanımın etrafını ateş topu sarmış, içerisinde ise Nevruz ateşi yanıyor diye üzerinden atlayanların bu ülkeye zarar verdiklerini gördükçe içim yanıyor….
Kendi çıkarları uğruna bu vatanda ‘’devrim barış’’ gibi saçmalıklarla ‘’demokrasi’’masallarıyla yaşayan , nefes alan kişilerin yerleri Türkiye Cumhuriyeti sınırları dışın da kalmasıdır..
Bu ülkede iki ölü var. Biri Vatana can verip şehit olan, diğeri ‘’devrim’’ ve ‘’barış ‘’ adı altında vatana ihanet eden..
Bu ülkede iki katil var. Biri vatan bölünmesin diye gözünü kırpmadan vuran Kahraman.. Diğeri; arkadan kalleşçe yüzü maskeli eli silahlı ‘’devrim’’ve barış’’ isteyen terörist..
Atatürk’ün ‘’ Yurtta sulh cihanda sulh.” Sözü ile SON.
Osman Onuktav
Avar
İşaret parmağıyla, Orta parmağı yukarı kaldırıp, Devrim adı altında barış istemek!...
Körpe bedenlerin, yetişmiş üniversiteli gençlerin ağzın da bir sözcük (devrim) sakız gibi çiğneyip duruyorlar.. Bu sözcüğün anlamını bildiklerini sanmıyorum… Ellerini kaldırıp işaret parmağı ile orta parmağını gösterip yaptıkları işaret yok mu? !...Neymiş ‘’barış’’ (!)... Barışın iki parmakla yapıldığını sanan bu aklı kıt kişilerin Atatürk’ün “sulh” dediği barış mı kasıtları (?) “Yurtta sulh cihanda sulh.” değil miydi bu sözcüğün cümle içinde tamamı?
Bu işaretle boy boy fotoğraf çekenler, bir eliyle bu işareti yaparken diğer elleriyle devletin Polisine molotof atanlar, Devletin Askerine kurşun sıkanlar değil midir….
Doğuda polisle, askerle çatışanlara terörist, yaptıklarına da terör yaptı denirken; batıda bu yapılanlara eylem denilmesini, ‘’barış’’ istenmesi hangi akla hizmettir... Bunların Cenazeleri bile fark yaratıyor… Ölenin ardından yas tutulur dua edilirdi bizde. Bunların cenazeleri, sokaklar savaş meydanı, ülke bir ganimet, akın akın haçlı ordusu geçiyor sanki ülkemin üzerinden. Dost kim, düşman kim seçemiyoruz . Sis sarıyor sokakları göremiyoruz..
Düşman artık dağlar da değil ülkenin her ilinde, sokağında yüzleri renkli, renkli maskeli, ellerinde sopa, kaldırım taşları yerinden sörülüp topluca dolaşan kamu malına zarar verme yarışına girmiş dolaşıyorlar… Bunların biri bana kurşun sıksa canımı yakmaz kanım dahi akmaz, canımı yakan vatanseverlerin aymazlığıdır..
Bu nasıl bir vatan her yerin de yangın var, alev alev yanarken kirlenmiş siyaset koltuklarında izlemek tat veriyor ülke yöneten siyasilere…
Yazı yazmak; Biz yazı yazmayı evlerimizin kireçli odalarının duvarlarına yazarak öğrendik, bizim kalemlerimizden çıkanlar vatana ihanet yazıları değildi… ‘’ BARIŞ’’ isteyen ‘’ DEVRİM’’ yapmaya çalışan sokaklara, işyerlerine sprey yazıları ile vatana ihanet yazıları ile yazı yazmak mı dır ?....
Köyümün tandırın da pişerken toprak ve vatan kokan ekmeğimin bir parçası yere düşse öpüp kaldırmayı bilenlerin torunlarıyız biz… Beton zeminin üzerine ekmek koyup ’’devrim, barış’’isteyenlerin maksadı nedir?.. Kimlere hizmettir bu rezalet..
Vatanımın etrafını ateş topu sarmış, içerisinde ise Nevruz ateşi yanıyor diye üzerinden atlayanların bu ülkeye zarar verdiklerini gördükçe içim yanıyor….
Kendi çıkarları uğruna bu vatanda ‘’devrim barış’’ gibi saçmalıklarla ‘’demokrasi’’masallarıyla yaşayan , nefes alan kişilerin yerleri Türkiye Cumhuriyeti sınırları dışın da kalmasıdır..
Bu ülkede iki ölü var. Biri Vatana can verip şehit olan, diğeri ‘’devrim’’ ve ‘’barış ‘’ adı altında vatana ihanet eden..
Bu ülkede iki katil var. Biri vatan bölünmesin diye gözünü kırpmadan vuran Kahraman.. Diğeri; arkadan kalleşçe yüzü maskeli eli silahlı ‘’devrim’’ve barış’’ isteyen terörist..
Atatürk’ün ‘’ Yurtta sulh cihanda sulh.” Sözü ile SON.
Osman Onuktav
Avar