sömür

  1. Osman Onuktav

    K/ömür

    K/ÖMÜR Yüzümüze güleni insan sanıp yol sorduk ! Dertli bülbül dururken saksağana gül sorduk! Leyla’lara inanıp Mecnun’a da çöl sorduk Yerden yere vurdular düşürdüler d/illere Ateşlere attılar yanıp olmuşsuz kömür Sessizce soluyoruz bak geçiyor bir ömür Canana can gerekse birisini bul sömür...
Üst