sürgünler yerim

SÜRGÜNLER YERİM Essem de incitmez yaprağı yelim Bir yelden bir yele sürgünü yerim Her dost bildiğime uzatsam elim Bir elden bir ele sürgünü yerim Özümü bilenler derler ki; ‘’deli’’ Taşı attığımda bulur menzili Yarası olanın susmaz hiç dili Bir dilden bir dile, sürgünü yerim Ummana...