DÖNEKLERE(!)
Ben size ne diyeyim; köpeklik nasıl olur?
Kurnaz görüneninden çakallık hasıl olur.
Yavşak itle çakalın düeti fasıl olur..
Kemik vermiş bir kasap önünde eğilmişler..
Yiğit bildiklerimiz, erkek de değilmişler!
Dağlarda uluyordu bozkurtların efesi.
Türk İslam kokuyordu ülküdaşın nefesi.
Davasını satmak mı; bu çağın felsefesi!
İhanetek itibar; asrın modası oldu.
Örümcekler ağ örmüş ağlara dönek doldu.
Ben ve senin beyninde ülküler yıkılırken,
Ülküdaş yâr elini tutmaya sıkılırken,
Biz, eli kendimizden saklayıp sakınırken..
Bizim ar bildiğimiz, ellerin oynaşıymış.
Kucakta oturanlar döneğin yoldaşıymış.
Bizler döndük; nerede? Mevlana segâhında..
Eski kurtlar it oldu; dönekler tezgâhında.
Kayboldu gençlerimiz, dinsizler dergâhında.
Konuşma diyorsun ya… Öylesi dil bizde yok.
Hakaret et diyorsun… Hakarete söz de yok.
Ülkücüyüm diyenler mecliste süs durursa..
Çakallar çemkirirken bozkurtlar sus durursa..
Dava adamı değil adamcık has durursa…
Haliyle saf damgası ülkücüye vurulur.
Ülkücülük sıfatı döneklere sur olur.
Var tabi içimizde; yürekleri süt beyaz
Al kelemi eline yaz-bozlara sen de yaz.
Çizdiğin isimlere silgi etmez itiraz.
Çöplük olan yerlere çöker karasinekler.
Kemik peşinde koşar; it oğlu it, dönekler.
Senin için ülküm, ben; nice canlar yakarım.
Başımı kaldırırım gök kubbeye bakarım.
Üç hilal’li bayrakla üç kıtaya çıkarım.
Senden ayrı kalıp da dönerse bu yüreğim!
Döneklik yapanların yüzüne tüküreyim
Ey benim ülküdaşım; yaşananlar hayâldir!
Yorumum küfür değil; gördüğüme meâldir!
Bunlar adam sayılmaz; döneklik başka haldir!
Yolumuz ülkü yolu; bırakalım telâşı!
Bizde ülkü bilinen; onlarda it dalaşı!
Osman Onuktav
Avar
20 Eylül 2013
Son düzenleme: