İçimde bir canavar!.
Yine sıcak bir gece
Bu gece her şeye boş vermek için
Neler vermezdim .
Yanlızca onu hissetmemek, hatırlamamak için
kontrolu elden bırakmamak gerek..
içinde ki canavarın dışarı çıkmasına izin verme!
İzin verdiğim zamanı hatırla
Yaptığın şeyleri anımsa
Hatırla ansızın gelen telefonu
Yalvarışını ‘’ bu gece görmem gerek seni’’
Buğulu sesi kulaklarımı serinletirken
Aptal gibi dinlemeye devam ediyordum.
Ey vah! Lanet olsun...
Cehennemin dibine git! Demeliydim.. diyemedim.
Karanlık gecede verdiği sokak adresine ondan önce gitmişim
Ne istiyor olabilrdi benden ?
Yıllar sonra neden çıktı karşıma?
Ne istiyor olabilirdi?
Kuruntullarım kemiriyordu beynimi
Zaman hayli geçti geçikmişti
Eskiden olduğu gibi!
Ve her zaman olduğu gibi
O beklen meye değerdi.
Topuk sesleri uzaktan yankılanırken gecenin sessizliğinde
Tempolu ayak sesi git gide yaklaşıyordu.
içimdeki canavar benliğimi yıkıyordu.
Yüzü aydınlatırken geceyi yüz yüze geldik.
‘’ ne kadar oldu beş- yedi yıl mı’’ sorusuyla söze başladı.
Saymadım dedim pek te önemli değil .
‘’ hadi yürüyelim’’ dedi. Daha ilk adım da başladı duygularını anlatmaya.
Özlemlerini , arzularını dillendiriyordu.
Ne istiyorsan söyle dedim vaktim yok .
‘’ senin için önemsizmiyim, geldiğine göre değer veriyorsun ‘’
Evet üstümde gizli bir güçün var sanırım ondandır.
Geçmişi sil ne istediği yaz okuyayım derken
‘’Tek bir şey istiyorum beni affet yeter’’
Demek sonun da vicdanın rahatsız etti,
Hadi seni bağışladım git şimdi bu gecenin tadını çıkar.
İçim deki canavara karşı savaşırken canlısı karşımda duruyordu.
Birden bir öpücük konu verdi yanağıma .
Sıcak bir o kadar da karanlık gecede kaybuldu
Adeta ayın bulutların ardına gizlendiği gibi.
Sonra gece dündüze döndü, ve yine gece oldu
Hava soğuktu içim titriyordu
Isınacak bir şey yoktu.
Onu bir saniye düşünmeye değmez di!
Ama onu aklımdan çıkaramıyordum .
Yerde ki sigara izmaritleri gözüme çarptı
Kim içmişti bu kadar sigarayı? Ben mi?
Kimin uğruna bu kadar efkarlıyım , deliriyormuydum?
Tekrar başa dönmüştüm
Mırındanmaya başadım onu düşünmeyi bırak!
İçimde ki canavarı dışarı salma!
Ansızın kendimi o sokakta buldum
Ev ev, cadde cadde onu aramaya başladım.
Yürüyordum acının ve boşluğun içine yol alıyordum
Birden uyandım içimde ki canavar adrese teslim yapmıştı
Aklım almıyordu yenik düşmüştüm .
Kaldığım barakaya geri dündüm
Kapı açık içerinden onun kokusunu hissettim .
Hemen çık! Buradan uzaklaş..
Hayır cevabı aldıkca içinde ki canavar içimi kemiriyordu.
‘’Bu gece ben seninim artık, belki de son gece’’
Hayatımdan çık gözüme görünme derken
Kalbime hançer yiyordum.
Hâla af diliyor, cezalandırmamı istiyordu.
‘’affedemiyorsan pişman et’’
‘’canını yaktığım gibi canımı yak’’ diyordu
Dünyada en abdal biri olsam da
Bir anda haykırıp bir çok kötü lakap takmak istedim.
Olmadı..
Fazla sürmedi nefreti unutturdu ,
Bir an ismini şarkı gibi söyledim
Bırakmıyordu beni öpüyor kokluyor
İçimdeki canavarı besliyordu..
İsmimi tekrarlıyordu
ve küller yeniden alevleniyordu.
söylemeyeceğim şeylere yemin etmiştim
Tekrar söylemeye başlamıştım..
Ben ona aittim oysa bana.
Yorgum ruhumla bedenim halsiz düşüp uykuya dalmışım
Gece bitmiş gün doğmuştu.
Kollarım bomboştu.
Kahrolsun! Kime tabiki kendime .
Canımı yakıp gitmişti
Beni bir mendil gibi kenara itmişti
Bu geceyi düşünmemek, hatırlamamak için ..
İçim deki canavarı ellerimle öldürmüştüm
Bu gece sıcak olsada
Geçmişim ve dün gecem buz tutmuştu.
Güneş ufuktan doğarken güne
O kadın beni yine uyutmuştu!..
Osman Onuktav
Kafkasi
Yine sıcak bir gece
Bu gece her şeye boş vermek için
Neler vermezdim .
Yanlızca onu hissetmemek, hatırlamamak için
kontrolu elden bırakmamak gerek..
içinde ki canavarın dışarı çıkmasına izin verme!
İzin verdiğim zamanı hatırla
Yaptığın şeyleri anımsa
Hatırla ansızın gelen telefonu
Yalvarışını ‘’ bu gece görmem gerek seni’’
Buğulu sesi kulaklarımı serinletirken
Aptal gibi dinlemeye devam ediyordum.
Ey vah! Lanet olsun...
Cehennemin dibine git! Demeliydim.. diyemedim.
Karanlık gecede verdiği sokak adresine ondan önce gitmişim
Ne istiyor olabilrdi benden ?
Yıllar sonra neden çıktı karşıma?
Ne istiyor olabilirdi?
Kuruntullarım kemiriyordu beynimi
Zaman hayli geçti geçikmişti
Eskiden olduğu gibi!
Ve her zaman olduğu gibi
O beklen meye değerdi.
Topuk sesleri uzaktan yankılanırken gecenin sessizliğinde
Tempolu ayak sesi git gide yaklaşıyordu.
içimdeki canavar benliğimi yıkıyordu.
Yüzü aydınlatırken geceyi yüz yüze geldik.
‘’ ne kadar oldu beş- yedi yıl mı’’ sorusuyla söze başladı.
Saymadım dedim pek te önemli değil .
‘’ hadi yürüyelim’’ dedi. Daha ilk adım da başladı duygularını anlatmaya.
Özlemlerini , arzularını dillendiriyordu.
Ne istiyorsan söyle dedim vaktim yok .
‘’ senin için önemsizmiyim, geldiğine göre değer veriyorsun ‘’
Evet üstümde gizli bir güçün var sanırım ondandır.
Geçmişi sil ne istediği yaz okuyayım derken
‘’Tek bir şey istiyorum beni affet yeter’’
Demek sonun da vicdanın rahatsız etti,
Hadi seni bağışladım git şimdi bu gecenin tadını çıkar.
İçim deki canavara karşı savaşırken canlısı karşımda duruyordu.
Birden bir öpücük konu verdi yanağıma .
Sıcak bir o kadar da karanlık gecede kaybuldu
Adeta ayın bulutların ardına gizlendiği gibi.
Sonra gece dündüze döndü, ve yine gece oldu
Hava soğuktu içim titriyordu
Isınacak bir şey yoktu.
Onu bir saniye düşünmeye değmez di!
Ama onu aklımdan çıkaramıyordum .
Yerde ki sigara izmaritleri gözüme çarptı
Kim içmişti bu kadar sigarayı? Ben mi?
Kimin uğruna bu kadar efkarlıyım , deliriyormuydum?
Tekrar başa dönmüştüm
Mırındanmaya başadım onu düşünmeyi bırak!
İçimde ki canavarı dışarı salma!
Ansızın kendimi o sokakta buldum
Ev ev, cadde cadde onu aramaya başladım.
Yürüyordum acının ve boşluğun içine yol alıyordum
Birden uyandım içimde ki canavar adrese teslim yapmıştı
Aklım almıyordu yenik düşmüştüm .
Kaldığım barakaya geri dündüm
Kapı açık içerinden onun kokusunu hissettim .
Hemen çık! Buradan uzaklaş..
Hayır cevabı aldıkca içinde ki canavar içimi kemiriyordu.
‘’Bu gece ben seninim artık, belki de son gece’’
Hayatımdan çık gözüme görünme derken
Kalbime hançer yiyordum.
Hâla af diliyor, cezalandırmamı istiyordu.
‘’affedemiyorsan pişman et’’
‘’canını yaktığım gibi canımı yak’’ diyordu
Dünyada en abdal biri olsam da
Bir anda haykırıp bir çok kötü lakap takmak istedim.
Olmadı..
Fazla sürmedi nefreti unutturdu ,
Bir an ismini şarkı gibi söyledim
Bırakmıyordu beni öpüyor kokluyor
İçimdeki canavarı besliyordu..
İsmimi tekrarlıyordu
ve küller yeniden alevleniyordu.
söylemeyeceğim şeylere yemin etmiştim
Tekrar söylemeye başlamıştım..
Ben ona aittim oysa bana.
Yorgum ruhumla bedenim halsiz düşüp uykuya dalmışım
Gece bitmiş gün doğmuştu.
Kollarım bomboştu.
Kahrolsun! Kime tabiki kendime .
Canımı yakıp gitmişti
Beni bir mendil gibi kenara itmişti
Bu geceyi düşünmemek, hatırlamamak için ..
İçim deki canavarı ellerimle öldürmüştüm
Bu gece sıcak olsada
Geçmişim ve dün gecem buz tutmuştu.
Güneş ufuktan doğarken güne
O kadın beni yine uyutmuştu!..
Osman Onuktav
Kafkasi