kafkasi şiirleri

CANCAĞIZIM Açtım kollarımı sokul yanıma, Aşkın gölgesinde gez ağır ağır Ayrılık acısı yetti canıma Döşünle sinemi ez ağır ağır Kulak ver kalbime usulca dinle Kursan bir kaç tatlı, sevdalı cümle Eşlik et sessizce bir şeyler söyle Vuslatın resmini çiz ağır ağır Kanayan yaralar kabuklar...

Aşkla yanma Lüzumsuz her aşkla tutuşup yanma Buz tutmuş bedene göstermez hiç yaz Gündelik sevginle her dala konma Ördek sürüsüne olursun bak kaz Sevda ateşinde köz olmadıysan Tek yürek içinde biz olmadıysan Sözünün ardında öz olmadıysan Acılar çektirir duyamazsın haz Dertler...

BEN BİLE ŞAŞIYORUM Tutuşmuş bedenimi körüklüyor ciğerim Yanarken üşüyorum sen neden üşüyorsun? Gel de sokul yanıma, varsa biraz değerim Tutmazsan düşüyorum sen neden düşüyorsun Bak çile çekiyorum seni her an görmeye Uzamış saçlarını tarayıp da örmeye Aşkı kılavuz kılıp gölgene yüz sürmeye...

D/EŞERİM Bu milletin halini yazsam da anlatamam Düğümlenir sözlerim öfkem ile yaşarım Duymazlığı gördükçe uykum gelse yatamam ‘’Hem Müslüman hem Türk'' de inanç yoksa şaşarım Her namazda niyazda otururlar ön safa ‘’Üstünlük takvadadır’’ inanırlar bu lafa Dillerinden düşmez din, satar durur...

ÖLÇÜ S/ÖZÜMDÜR Yorulsa da kalemim söze nokta koymaktan Gerçeği vurgulayıp yazmak sözümdür benim Çoğalsa da virgüller gına gelir saymaktan Tire çekip çizsem de ölçü özümdür benim Tıkarım kulağımı muhabbette boş lafa Doğru söyler bu dilim bulaşmadı hilafa Şöyle bir göz gezdirdim gitsem hangi...